Liters thee, zo nu en dan een tas koffie, geordende aantekeningen, boeken vol gekalkt met fluorstiften, mijn telefoon op de Alles Stil-modus, het is begonnen: de (oh zo gevreesde) blok. De twee weken durende periode om de massa\'s leerstof, die de geliefde Lessiusdocenten maanden lang op gestructureerde wijze bij alle studenten naar binnen hebben geprobeerd te gieten, in mijn mooie hoofdje te stampen. Van de Sociale leertheorie van Bandura tot het Sociaalpsychologische Kakkerlakkenexperiment van Zajonc, van de communicatie tussen zenuwcellen tot de standaardnormale verdeling van Gauss en van de structuur van het geheugen tot de definitie van een Los-zand-gezin.

Lezend, schrijvend, memoriserend, proefexamen makend en nog een keer lezend, sijpelt alle leerstof mijn langetermijngeheugen binnen. Wat een geluk dat het langetermijngeheugen een onbeperkte capaciteit lijkt te hebben. Een gezonde dosis zelfdiscipline in combinatie met de Lama-filmpjes als nodige ontspanning tussen de - soms zeer gecompliceerde - theorieën door en mijn zelfbedachte Facebook-beloningssysteem, maakt dat dit voor mij totaal geen straf is. Ik schijn er zelfs slimmer door te worden, zalig.

Natuurlijk heeft dit ook zijn keerzijde. De mate van eenzaamheid tijdens deze intensieve studieperiode wordt steeds een beetje groter, daar al mijn kotgenootjes - op één na - zich voor twee weken in hun ouderlijk huis hebben geïnstalleerd en zich laten verwennen door moeders\' kook- en waskunsten, bedenkend dat zij eind januari, na de stressvolle examenperiode, weer enig teken van leven zullen vertonen. Ik ben benieuwd of ik ze straks nog herken.

Ik voel nu al de empathie die dit epistel losmaakt. Maar, trouwe volgers, geen paniek. De voordelen van deze enorme stilte in mijn geliefde Antwerpse studentenhuis wegen zwaarder. De mate van afleiding is zeer klein. De minimale geluidjes, die kenmerkend zijn voor de aanwezigheid van mijn zeer gewaardeerde kotgenootjes, zijn op geen enkele manier te bespeuren, wat resulteert in een optimaal concentratievermogen. Ik herken mezelf er bijna niet in terug.

Hoe een mens zijn gedrag kan bijstellen in een periode van drie en halve maand. Ik zou er uiteraard allerlei theorieën op los kunnen laten vanuit verschillende psychologische invalshoeken, maar ik zal jullie sparen en deze bewaren tot de examens beginnen, zodat ik het witte lijntjespapier flink kan bombarderen. Ik kijk er nu al naar uit.

Salukes suskes!
Liefs, Ester