Van Huay Xai naar Luang Prabang met de slow boat. Het klinkt zo mooi: een grote boot die langzaam over de Mekong rivier naar de volgende bestemming vaart. Wat een geluk dat we niet belazerd zijn en we echt gereserveerde stoelen hebben, redelijk voorin de boot, waardoor we niet zoveel last hebben van de motor. De stoelen lijken uit auto’s en bussen te zijn gesloopt en ze staan ook niet vast in de boot. Even iets meer beenruimte creëren is dus ook zo gebeurd. Als de boot vol lijkt en het volgens onze tickets tijd is om te vertrekken, komen er nog tientallen locals bepakt en bezakt de boot op. Ze lopen helemaal naar achter, waar ze hutjemutje (nog net niet op elkaar) zitten. Heel normaal: er is plaats voor 100 mensen, maar vol is hier niet vol, er passen makkelijk 150 mensen op deze boot…

Het eerste uur kijk ik mijn ogen uit. Wat is de natuur hier mooi! De bergen, de groene bomen, de rotsen, de rust, het is prachtig. Daarna wordt het saai en dan duren die zes hele uren op deze boot erg lang. We hebben gelukkig een goed lunchpakket, Netflix en 4G, dus we vermaken ons wel.

Aan het eind van de middag meren we aan in Pakbeng. Dit is een heel erg klein dorpje dat enkel wordt gebruikt als tussenstop tussen Huay Xai en Luang Prabang. De locals weten dit natuurlijk en we worden dus meteen van alle kanten belaagd door mannen die ons een slaapplaats willen aansmeren in hun guesthouse. Knettergek word je ervan… We hebben hier niets geboekt, maar lopen zelf snel naar een hotel dat er goed uitziet en boeken ter plekke een kamer met een douche waar we heel erg gelukkig van worden. Maar echt: heel gelukkig. Zo’n goede douche hebben we al weken niet gehad. Warm, goede waterdruk, we staan er letterlijk een half uur onder.

De volgende dag gaan we verder naar Luang Prabang. Van verschillende mensen hoorden we dat de gereserveerde zitplaatsen voor de tweede dag niet meer geldig zijn. Zo vroeg mogelijk zijn we bij de boot. Ten eerste: het is een andere boot. Ten tweede: het is een kleinere boot. Ten derde: hetzelfde aantal mensen als de eerste dag moet op deze boot. Wij zijn op tijd, we hebben goede zitplaatsen kunnen bemachtigen. Maar even serieus: logica bestaat hier dus gewoon niet. Er worden van andere boten nog meer stoelen gehaald en gewoon ‘ergens’ op onze boot neergezet. Helemaal propvol. We kunnen gaan varen.

Aan het eind van de middag komen we aan in Luang Prabang. In Pakbeng hielp het bootpersoneel nog met de backpacks, nu moeten we het zelf maar uitzoeken. Er is een klein vlotje waar steeds meer mensen op staan en waar alle backpacks op gegooid worden door iemand die zichzelf tot ‘backpacks-op-vlot-gooier’ heeft benoemd. De stapel met backpacks wordt steeds groter, het vlot zinkt steeds meer… Als we onze spullen hebben, rennen we snel naar de took tooks. Met zes andere Nederlanders nemen we een took took naar het centrum van Luang Prabang. De chauffeur gooit alle bagage op het dak van de took took en ik zeg nog tegen de rest dat het straks vast gaat regenen, aangezien er heel donkere wolken aankomen. En wat blijkt: we zijn halverwege en het begint te storten. We roepen allemaal dat de chauffeur moet stoppen en samen met iemand anders haal ik alle backpacks naar binnen. De chauffeur ligt helemaal in een deuk en ik denk alleen maar: dit had je toch aan zien komen?!

Het is weer droog en we gaan naar de Night Market. Dit is echt heel leuk. Ze verkopen er alles! Bedenk het en ze verkopen het. Overal staan kraampjes en liggen kleedjes. We lopen wat rond en uiteindelijk gaan we bij een restaurantje zitten. We hebben afgesproken met Charlotte, een oud-collega van Gert-jan. Zij is al maanden aan het reizen en nu toevallig ook in Luang Prabang. Ze reist nu een tijdje samen met de Zweedse Kajsa. We doen een paar drankjes, het is heel leuk om verhalen te horen van andere reizigers die wat langer onderweg zijn.

Luang Prabang is fantastisch. Deze stad wordt beschermd door Unesco en dat zie je ook aan alles. Gebouwen worden onderhouden, alles ziet er netjes en schoon uit. Er zwerft weinig tot geen afval op straat. Gert-jan en ik doen een city-walk die we vinden in de Lonely Planet. Zo leren we de stad goed kennen. We zien de Morning Market, het museum voor Traditional Arts & Ethnology, de That Chamsi met het mooie uitzicht over de stad, we zoeken naar ‘Buddha’s fotoprint’ die we niet kunnen vinden, we bezoeken het Royal Palace museum, lopen langs de Mekong Waterfront en zien de Wat Xieng Thong welke een van de oudste twee tempels is in Luang Prabang. Uiteraard drinken we de beste koffie in Saffron samen met Charlotte en Kajsa en steken we met een heel gammel bootje een vertakking van de Mekong over om te fonduen in een afgelegen restaurantje.

Het is leuk met Charlotte en Kajsa en we besluiten om met z’n vieren een tour naar de waterval te doen. Met een took took rijden we naar de Tat Luang Si. Een waterval met turkoois water, zo mooi! En ook heel koud. Als een klein kind sta ik daar aan de waterkant te tetteren dat het zoooo koud is, met enkel mijn grote teen in het water… Het is echt de mooiste en meest heldere waterval die ik ooit gezien heb. We bezoeken hier ook de opvang voor mishandelde beren en rijden naar de Butterfly Garden. Deze vlindertuin is opgezet door een Nederlands stel. Zij leven als echte Laotianen, maar bakken wel appeltaart. We ontmoeten er een Belgische kok en eten ’s avonds in zijn restaurant.

Tijd om naar Vientiane te gaan. We boeken een nachtbus naar de hoofdstad van Laos. Dat gaat hier natuurlijk allemaal via hostels en guesthouses en dat Engels hier… ze snappen het nooit helemaal. Als we ’s avonds bij het busstation aankomen, blijkt dat het hostel twee aparte tickets voor ons heeft geboekt, waardoor ik een matras met een ander meisje moet delen en Gert-jan een matras met een andere jongen moet delen. Even voor de duidelijkheid: die matrassen zijn 110 bij 180 cm. Ongelooflijk. We probeerden heel rustig uit te leggen dat we echt samen een matras wilden delen, maar ja, Engels he. Uiteindelijk is Gert-jan bij mij op het matras blijven zitten en is de bus vertrokken, maar wat een gedoe. Misschien toch op een andere manier een nachtbus boeken de volgende keer.

Zou Vientiane net zo mooi zijn als Luang Prabang?